Sönüyorum kendime Şiiri - Oktay Çekal

Sönüyorum kendime…

İçimdeki fırtınalarda kopan bir sevgisin
Duyulmayan bakışların çığlığı gibi
Ölümsüz bedenimin soluğuna dokunan
Hayatın gizli tüneline düşmüş sevgi gibi…

İçimde yanan bir alevin kıvılcımı oldun
Sıçrarsın tenimden gözlerime kor olursun
Öyle tutuştum ki sana çıra oldu yüreğim
Sıcacık duyguların erittiği mum gibiyim…

Yoğun bir yağmur oldum kendime yağan
Sönmüyorum sen varken duygularımda
İçimi saran hasretin boğuyor bu günü
Görmüyor gözlerim sen yoksun diye…

Varlığım kanıyor sensizliğe, canım acıyor
Ruhumdan bir hayat kaçıyor, kayboluyorum
Tutsun ellerin kanatsın geceyi, ay hayat olsun
Sönüyorum kendime sevgim sönüyor…

Oktay ÇEKAL
29.10.2012–18.18