Sönüp Giden Geçliğimiz

Hayat,
Eğer yaşlanmadan yaşlandırdıysa ruhunu
Hayat,
Her anında şüpheye sürüklüyorsa seni
Ve en çok,
O tutkuları, alevli duyguları özlüyorsan
Mantık uğruna,
Bıraktığın tutkularını geri alamıyorsan
Hayat,
Zor geliyor insana

Eğer,
Tüm tutkulu davranışların,
Sahtelik kokuyorsa senin için
Eğer,
Tüm eylemler ve söylevler,
Basit oyun parçaları ise zihninde
Ve hayattan zevk almanın yolu,
Onu ciddiye almamaksa artık
Artık bana,
Fazlalık gibi geliyor yaşamak

İçten içe seni saran,
O hırstan yoksunsan
Ve yine diyorum
Tüm içten yanmalı duyguların
Saman alevi gibi tutuşup sönüyorsa
Saçma geliyorsa sana,
Tüm tartışmalar ve yaşamlar
Artık yaraların kabuk bağlasın istiyorsan da
O yaralar çoktan özümsenmişse benliğin tarafından
İşte o zaman,
Yaşamak artık ağır geliyor

Gecenin bir saatinde bu şiiri yazıyorsam,
Yarın ve öbürküsü güne olan korkumdan,
Hayallerimle cebelleşip duruşumdan,
Umutlarımdan ve umutsuzluklarımdan,
Ve hatta kafamın karışık oluşundan,
İşte bu yüzden,
Yaşamak artık tuhaf bir hissizlik gibi

Ve kalbimde bu boşluk,
Aklımda bu doluluk,
İçimde bu şüpheler,
Çevremde gerçek olmayan dostlarım
Oldukça,
Tekrar ediyorum,
Yaşamak:
Zor geliyor insana
Fazlalık gibi geliyor
Ağır geliyor
En çokta sonrasını bilmediğimden
Komik geliyor
Yaşamak artık bana.