Sokağın tadını alıp
Çıktığımda ilk
Delişmen bir uçurtmaya benzetmiştim kendimi.
Yere değmişti bir kere ayaklarım
Büyüdükçe yürüyenlere benzedim!
Sonra gülenlere
Ağlayanlara
Gidenler çoğaldıkça ömrümden
Geride kalanlara…
…
Şimdilerde ayrıştım nesnelerle
Benzer yanım kalmadı pek “şeylerle!”
En fazla konuşuyorum seninle
Kendimle
O yüzden “sese” dönüşüyorum git gide.
Beni, en iyi sen anlarsın, biliyorum
Çünkü ben de seni
Sesine benzetiyorum…
14.09.2020 Mustafa Bay
Kayıt Tarihi : 14.9.2020 07:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Bay](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/09/14/sonunda-sesine-benzer-her-insan.jpg)
Sonsuz saygılarımla
Eriye eriye bir sesin kaldı senden geriye...
Güzel şiir
Tebrikler
Sonra ayrisiyorsun
Kendinle bir başına
Ne güzel sohbettir
Kendi sesinle ortak olmak..
Saygılarımla
.
Ayakları yere basan bir insan olamadım belki...
Gökkubbede bir seda bırakmaktı hayalim
.
Her insan sonunda sesine benzerdi
Ben de kendi kendime konuştum
Deli bir rüzgar gibi
Kahkahalarla güldüm çığlıklarla gülüştüm...
Acı bir salaya, bir sese dönüştüm...
Güzel şiir
Tebrikler
TÜM YORUMLAR (78)