SONuNDA iSYAN ETTiM Şiiri - Tahsin Emek

Bu fırtına bu rüzgâr içimde kopar
Yakar içerimi sönmez yangınlar
Esse de dışımda serin rüzgârlar
İçerimi asla soğutamazlar

Üstüme yağsa da çılgın yağmurlar
Düşse de borandan dağ gibi karlar
Islatmaz tenimi durmadan yağsa
Yanağıma düşen gözyaşım kadar

Kaybettim can diye bildiklerimi
Meğer bu sevgimi hak etmez onlar
Dilde başka kalpte başka söylermiş
Gerçeklerden uzak her şey riyakâr

Burkuldu yüreğim acılar çeker
Gönlüm her diyeni gerçek zanneder
Yıkıldı benliğim gözlerim mahcup
Ne de çok değişir kimi insanlar

Canımsın diyerek bastım bağrıma
Acımadan vurdu gönül yarama
Ürkek ürkek bakar oldum yarına
İçimde duygular bana isyankâr

İsyankâr olmuşum hayat kadere
Güldürmedi yüzüm aşkta bir kere
Layık değilmişim o sevgilere
Meğer aldanmışım bende sonbahar