Sonunda Elde Kalan Şiiri - Eşref Trak

Ebediyen kaybolmakmış aşk gözlerinde
Hesapsızca, kitapsızca yaşamak gönülden
Kah düşen bir yağmur damlasında yakalamak sevdayı
Kah gecenin koyu karanlığında savrulmak
Sensiz dalmak uykulara ve seninle yaşamak öyküleri
Nefes almaya çalışmak ya da çökmüş yalnızlığında
Düşe kalka, yana yakıla pişmek hatalarla
Canını acıta acıta sindirmek gerçekleri
Üst üste koyup yanlışları dost doğru olmakmış aşk
Yalansız, riyasız, uykusuz, sensiz, sessiz
Bin parçaya bölünüp de bir tebessümde toplanmakmış
Kalbinin parçalarını hasrete, sevdaya, yalnızlığa
Pare pare dağıtıp gözlerinde, özleminde var olmakmış
Bu kadar yakınken, o kadar uzak olmak
Kar tanesi gibi avuçlarımda erimesini seyretmek
En sevdiğin şarkının nakaratını tekrarlamak defalarca
Son sigaranın son nefesini çekmek gibi
Kızıl güneşin maviliklere dalması seyretmekmiş mesela
Batıyorsun öylece ama tutamıyorum seni
Yüzün bana dönük uzatıyorum ellerimi tutamıyorsun
Ve isyan ediyorum sevdaya şartmıydı
Bu saatten sonra
Yazmıyor kalem, dil etmiyor kelam
Ve taşıyorsun ister istemez yaşıyorsun
Sonunda elde kalan
Sen, ben ve yalnızlığım
Bu mu aşk
Hayır tabiki
Aşk sensin aşk
sen olmasan olur mu aşk