Meclis açıldı ya, kulak kabartır;
Arada haberi yoklar emekli!
Hayale sınır yok, biraz abartır;
Avuç ovuşturup bekler emekli!
Çalışırken pek kıymetli, baş tacı,
Emekli olunca başladı sancı.
Şimdi üvey evlat, ne kadar acı;
Derdini kendine saklar emekli!
Artık emekli ya kenara kaçıp;
Rahat edemedi, bir türlü göçüp.
Torun atlar kucağına el açıp,
İçini çekerek, zonklar emekli!
Mazlumoğlu sen içini karartma;
Acı deyip içimizi kanatma.
O meşhur sandığı sakın unutma!
Sonunda bunları “paklar” emekli!
Kayıt Tarihi : 17.9.2025 11:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!