Sonunda Şiiri - Yaşar Karaman

Yaşanası bir dünyaydı bölüşmek istemiştim
Hayat mı keskindi, içim kanıyor
Yüzümde garip çizgiler edindim
Yaşlandım demeğe dilim varmıyor.

Çocukluk sevgilerim, delikanlı aşklarım
Adını bilmeden yücelttiğim kadınlar
Kimbilir nerdesiniz ki; artık bana
Yardımınız dokunmuyor.

Çoktandır dağlara bakıyorum
Denizler benim enginimdi
Uzaklar hevesimdi
Artık coşku vermiyor.

Yavaş, yavaş dağların tepesinde
Akşamlardan daha koyu bir akşam oluyor
Sonunda kendi kapımı çalıyorum
Açan olmuyor.