Sonuncu Gün Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Bir gün dağılacak bütün mezarlar,
İçi fırlayacak dışa toz gibi.
Dağlar yassılacak, gök dürülecek,
Eskimiş, porsumuş yırtık bez gibi.

Yanacak kayalar, tutuşacak yer,
Yerden fışkıracak göğe alevler,
Olacak patlamış zerre denizler
Ateşin üstünde yanan tuz gibi.

Ne güneş kalacak, ne yıldız gökte,
Basılan ayaklar yamacak yerde,
İncecik bir uzun ıslık siperde
Çalınıp akacak bir yıldız gibi.

Olmayacak yarin yare faydası,
Her yeri örtecek kum fırtınası,
Kimse tutmayacak kimseye yası,
Gözyaşı olacak donmuş buz gibi.

Bir yaman velvele saracak ufku,
Bitip tükenecek en derin uyku,
Kalplere sinecek en büyük korku
Vücudu taş kesen engin hız gibi.

İnemez olacak dama çıkanlar,
Gelemez olacak yoılda kalanlar,
Göremez olacak göğe bakanlar,
Vaad tutulacak aynen söz gibi.

Yerler kavuşacak üstte gök ile,
Her zerre uçacak ayrı menzile,
Akkor kesilecek denizler bile,
Ateş serpilecek yakan köz gibi.

Barlıoğlu der ki; kalmaz bu devran,
Yola çoktan çıkmış gidiyor kervan,
Hazırla kendini kopmadan şivan,
Kışlara hazırlık olan yaz gibi.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış feldefi şiirlerden > 94-95)