Sonuna Kadar Şiiri - İsmail Güvenç

Başta herkes gönüllü herkes vardı,
Yola çıkalım diye heveskârdı,
Koşalım dediler sonuna kadar.

Her şey güzel hava da güneşti,
Yollar geniş ya düz ya da inişti,
Gidelim dediler sonuna kadar.

Gün karanlığa döner yol olur dar,
Varılır dağlara yolda vardır kar,
Baktı kimler vardı sonuna kadar.

Yoruldu tökezledi de ah! düştü,
Anladı ki bunların hepsi düştü,
Yalnızca O vardı sonuna kadar.