Sonun Özeti... Şiiri - Enver Özçağlayan

Gül versen bahçenden, alamam gayri,
Gönlüm ister amma, ellerim tutmaz.
Gel desen, yanına varamam gayri,
Bacaklarım titrer, nefesim yetmez.

Hayâle dalmakla örtülmez gerçek,
Ne çiçekler soldu göğsünde bağın.
Zaman, gidenleri bir bir örtecek,
Kış geldi; kar bastı üstünü dağın.

Ah uzun geceler! Sanki yıl gibi,
Çıkmaya korkarım yüzüne fecrin.
Tükenen yılların kimdi sahibi?
Umarım verilir sonunda ecrin.

Geçtiğin istasyon tek yöne gider,
Rayların dizimi hep O'na gider.
Gelişin amacı; istemesen de,
Götürür yolunu, en sona gider.

Gerçeğe yollar çok, ancak hedef tek,
Evini temiz tut, bahçeni düzle.
Haramdan uzak dur, yararlıyı ek,
Yalana yaklaşma, gerçeği gözle.

Tövbe ve istiğfar kurtuluşundur,
Hakk gafur Rahîm'dir bu güzergâhta.
Tövbeler Kevser'de yıkanışındır,
Sona koyup, kalma ahta ve vahta.

İşte böyle dostlar sonun özeti,
Son istasyon gerçek, hayat bir yalan.
Anla ki yenmezmiş her kuşun eti,
Gider olduk, biraz da sen oyalan...

25.12.2016 Fatih-İST.