Sonun Olmasa Şiiri - Ayhan Karagöz

Tarafımdan kabul edilmesi bir hayli güç olan çeşitli rivayetlere göre,sonlara mecbur kılınan bütün güzel şeyler gibi,sende bir sona mecburdun,güya şimdi sen,senden bihaber birkaç ağızdan çıkan kısacık bir iki cümlede belirtildiği üzere,belki de içinde bulunacağımız birkaç günden daha ileri bir vakitte,sana daha güzel bakabilme ümidiyle birbiriyle yarıştırdığım iki gözümün önünden benim rızam olmadan gidiyor,anlaşılması zor türkçemde,yalnızca sana bakmak diye adlandırarak yaptığım en iyi işten,görmekten hiç usanmayacağım suretinden,ve varlığının,var olduğumu iliklerime kadar hissettiren o eşsiz etkisinden beni mahrum ediyordun;
Oysa ben,seninle iki yarısından biri olmak istediğim bir elmadan büyük olmayan kalbimle,nefes alabileceğim limiti belirsiz toplam sürenin tamamında,yalnızca ve hep seninle gülmek istiyordum...