Sonun Nereye Şiiri - Yunus Akkale

Hey bire hasisler kara cahiller
Dalgalar sahilini döver durur
Midesine düşkün rezil sefiller
Mazlumlar ah diyerek ağlar durur

Ne güzel paylaşma ne güzel duruş
Dalavere, hile şeytanla yarış
Arşını bırakıp karışla bölüş
Mahşere odun toplar bağlar durur.

Yetimi gözet saldırma malına
Binme masumun mazlumun dalına
Bir gün biner teneşirsin salına
Sinesini ateşi dağlar durur.

Bu gün sen varsın, n’oldu ata, dede
Kimler baki kaldı kaldığı yerde
Niceleri düştü sevdiği derde
Allah dostları dualarda durur.

Misafirsin geldin fani mekâna
Dümeni kırma oyana bu yana
Rahmet okut durma fani adına
Defterini bir yandan alır durur.

Benim değme emanet bu gün sende
Ali’ de, Veli’ de yarın Hasan’da
Yolunu kaybeden elbet ummanda
Arasat’ta bineği arar durur.

Yaratan kulunu elbet bilende
Ameli güzel sonsuza gülende
Yer bulur imanı özden sevende
Mahşerde yanar ateş söner durur.

Geriye bakıver, düşün dününü
Sinek helak eder nemrut ününü
Ateş içinde, İbrahim gülünü
Rahmeti hak’tan, ateş yanar durur.

Musa’da asa, Firavun’da yasa
İnanan duymuyor, mahşerde tasa
Bereket vardır helal, az bir aşa
Nuh’un tufanı, umman taşar durur.

Yunus’un dileği Hak’a ulaşmak
Haramdan uzak helale bulaşmak
Üç günlük Dünya’da güzel eğleşmek
Enginden uçar, yüksek konar durur.