Sonun En Başında Şiiri - Uğur Musab Şahin

Gülerken herkes güler, ağlarken yalnız ağlarım.
Sen benim olsan da, ne kadar aklında kalırım
İnsanın kalıbına değil kalbine bakar, akl-ı selim.
Kırılmamak için, vurmayı öğretti bana kırılası elim.
Son kişi son değildir, sondaki adam baştaki son.
Kesene bereket, kalk hesap bekliyor bak garson.
İlerlemek, ilerici olmakta değildir, üst akıl olmaktır.
Tekleyen keklenir, adap başka edep başkadır.
Önüme çıkan engelde, arkamdaki yolu kullanırım.
Boş kafayla konuşmam,güçlü de olsa kollarım
Küçümsemek akılsızlık, büyük görmek korkaklıktır.
Her mazlumun, her zalime bir beddua hakkı vardır.
Giden, giderken kendini de götürür o bittiği yere.
Kimine ders olur kimine de dert olur, kalanlar fire.
Haram parça varsa her şeyi, paramparça görürsün.
İstemediklerimizle, yaşamaya mecburuz dünyada.
Yaşananların ne önemi var, yaşayanlar zaten rüyada.
Zaman su gibi akıyor,Gökkubbe altında beklemekteyiz
Ne var ne yoksa bir bir alınır verilen emanetlerimiz.
Emanetler teslim edilince hafifler, bu ağır yürekler
Azrail’le başlar selam,sonra gelir sorgu için melekler.
Kefenin cebi yoktur amel defteri emanetten daha ağır
Kimilerine yaşarken hafif, kimileri için çekilmez kahır
Yorgunluk biter ebedi istirahat başla,toprak güveç ev
Hani Allah’a şirk koşan firavun,başı bulutlardaydı dev?
Çok geç,defter kapanır sonsuzun başındadır beşer
Ahiret tarlasında ektiğini biçme vaktidir, hayır ya şer.
Oruç; Aç bırakmak değil, cennet kapısını tok açmaktır.
Beden ve bir ruh revizyonu bu, günahlardan kaçmaktır.
2013