söylemiyorlar bana
konuşmuyorlar!
ama biliyorum ben
sondan başa doğru yürümeyi
acıyla kaynaşmış sayısız ev
solmaya durursa bir gün
ölü güllere dönecek
bahçem bereketli
bahçem
bin kovandan örülü
son fidan ölürse bir gün
ruhum onunla birlikte sönecek
kör uçurumlarda bitecek yaşam
bu çocuk neden bakıyor göklere
ateşler midir onu korkutan
son darbeyi vuracak olan
bombayı mı bekliyor sessizce
savaş oyununda
tek damla yaş dökerse sabi
biliyorum can çekişecek insanlık
insanlık orada ölecek
söylemiyorlar bana
ama görüyorum
başlangıcındayız sonun
(Anlamsız savaşlara pek hevesli insanoğluna ithaf edilmiştir! ...)
(23 Şubat 2003)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 23.2.2003 23:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Naime Erlaçin](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/02/23/sonun-baslangici-22.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)