Sonun Başı Şiiri - Mahru Akay

Bizler ay ışığını bile yeni yeni hatırlarken,
Yeni yeni canlanırken anılar dışarıda
Sıcaklığın yanındaki soğuk kendime getirir beni
Sessizliğin içinde insan sesi
Sessizliğin sesinde benim sesim,
Duyuyor musun emin değilim.
Kış unutturdu evvelki hisleri,
Şimdi bahar çıkarıyor topraktan sevgiyi
Ve biz sen-ben
Gelecek kış için hazırız belki ümitsiz.
Artık üşümediğimi fark ettiğimde
Yeniden üşüyor olmayı özlüyorum,
Sıcaklığı hiç tatmamış biri olarak,
Yani senin sıcaklığını
Adını bilmediğim
Her gün daha çok ümitlendiğim seni..
Seni, bekliyorum tam şu anda
Tam bu bahçede
Tam bu duvarın altında
Tüm bu etrafımdaki yalnızlığımla
Var olduğun umuduyla
Bu şarkıya eşlik ederek gözlüyorum
O şarkıyı sen de dinliyorsun.