Ey gül yüzlü yağmur!
Sen bir başlangıç olmayı beceremedin.
Sonunun adı ayrılık oldu.
Sana bir demet güneş getirmiştim,
Işıklarım sebepsiz soldu.
Adımı ayrılık mısralarına yazıp,
Sonsuz hıçkırıklara mahkum ettin.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta