Bu sözlerin hiçbir anlamı yok belki şu andan itibaren; Belki de askıda kalacak tüm cümlelerim...İsterdim ki; hep beraber olalım, hep yakınlarında dolansaydı bedenim...Yüzünü seyretseydim, tenine dokunsaydım, hep seninle olsaydım imkansızlıkları aşarak...İsterdim ki; hep gülseydik, hiç hüzün özlem ayrılık girmeseydi aramıza, hep inat uğruna yaşayasaydık yaşayamadıklarımızı; yaşamak isteyipte yaşayamadıklarımızı...Hep bütün zorluklara göğüs gerebilseydik.Zorluklara, kadere inat yaşayabilseydik...
İsterdim ki; aramızda senin benim hiç olmasaydı, hep biz kalsaydık, arada başka şahıslar, başka yaşamlar olmadan...
Hep istediğimiz gibi, bütün zamanları tüketircesine yasaksız ve kuralsız yaşayabilseydik...İsterdim ki; Hiç uzaklıklar olmasaydı, Hep yakın olabilseydik, Hep konuşup, hep birbirimize kaçamak dokunuşlarla yaklaşabilseydik...
İsteklerimiz hiç gerçekleşemedi.Hiç istediğimiz gibi yaşayamadık.Hep başkalarının, kaderin etkisinde kaldık.
Hiç çıkamadık bu üçgenin içinden...Sen, kader, çevre... Günden güne koptuk, günden güne hiç konuşamaz, görüşemez olduk. İşler, oyunlar, yaşamlar, başkaları hep engel oldu isteklerimize... Sen bir yerde ben bir yerde hiç buluşamadan onca zamanı geçirdik. Çabalarımız boşlukta, isteklerimiz ise hep askıda kaldı. Sevgi bi yerde biter gibi oldu. Hüzün, özlem, uzaklık gibi etkenler bizi daha doğrusu beni bu yanılgıya düşürdü... Neyse artık... Şu saatten sonra ne benim söylediklerim; ne yaptıklarım çok değerli... Ne de yapacaklarım..Umarım en kısa zamanda sağlığına kavuşur ve hayata daha bir gayretle asılırsın sevgili... Unutma ki ne yaşadıklarımdan pişmanım ne de sana söylediklerimden. Ne de böyle yaptığımdan... Doğru olan buydu. Bunu sende kabul ettin sonunda...Ne sen bana gelebilecektin; Ne de herşeyi bırakıp ben gelebilecektim sana. Bu böyle acılar içinde yıllar yılı devam edecekti belkide.. Herşey sanalda başlayıp sadece sanalda kalacaktı. Belki de sanaldan reale taşıyabilseydik, buradaki büyü bozulacaktı... Herşey hergün iyiye gitsin diye ümit ederken, hergün birbirimizden daha da uzaklaştık. İşler, çevre ve yaşam yüzünden günden güne birbirimizden ayrı düştük.Neden bunları yazıyorsun diye soracaksın.Neden bu açıklama yada neden bunca anlamsız cümle grubu...Sadece içimi boşaltıyorum sevgili. İçime birikenleri, seninle hep konuşmaya çalışıpta bir türlü fırsat bulup konuşamadıklarımızı yazıyorum.Dertleşip karar alamadıklarımızı, hayatımızda düzeltemediğimiz hataları yazıyorum... Belki bu bende böyle görünüyor; Belki de sende çok farklı bilemiyorum artık. Ancak bilmeni istediğim tek bir şey var. O da kendi yüreğimi bile bile şu günden sonra ateşlere attığım olsun. Artık hayata sarılmak için benim varlığıma ihtiyacın yok. O güç artık sende. Benden sana tek armağan bu oldu... Kal sağlıcakla...
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
Şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta