Ne için yaşıyoruz,
Ne için çalışıyoruz?
Kefenin cebi yok ki!
Kime kazanıyoruz?
Ölüm elbet sırayla…
Neden kimden kaçıyoruz?
Aslında hepimiz sonsuzu bekliyoruz.
Bir beyaz kefene sarılacağız,
Feryat figanla uğurlanacağız.
Padişahmış kralmış hepsi etten kemikten.
Bir gün toprak olacağız,
Ne farkımız var birbirimizden!
Allahla kul arasına kimse giremez,
Kimin ne olduğunu kimse bilemez.
Hayat bir sahnedir bizler oyuncu.
Sıramız gelince oynarız bu oyunu.
Son perdede Azrail konuk oyuncu,
Yerimizi ayrılmıştır,
Gideriz sonsuza doğru.
Padişahmış kralmış hepsi etten kemikten,
Bir gün toprak olacağız,
Ne farkımız var ki birbirimizden!
Kayıt Tarihi : 5.6.2014 12:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gül Atar](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/06/05/sonumuz-kara-toprak.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!