Şu faniye gelip gidenler,
Kimi iyilik,kimi kötülük etti.
Herkes ektiğini biçti,
Üzerlerinde otlar bitti.
Ne kaldı onlardan geriye,
Mal,mülk,evlad'dan başka.
Ne götürdüler öteye,
Kendi amellerinden başka.
Demekki hayatımızın özü,
Kendi elimizle yaptığımızdır.
Bizi cennet'e götürecek şey,
Her işimize ihlası kattığımızdır.
Hani kimseleri beğenmeyenler,
Her şeyin en güzelini yiyenler.
Hani en güzel giyinenler,
Hepsi sonunda toprak oldular.
Hani anasını,babasını dövenler,
Onlara hiç utanmadan sövenler.
Rab'bimiz ' Onlara öf bile demeyin' derken,
Bir parça sevgiyi çok görenler.
Onlar bizleri büyütmedimi? ,
Gecelerini gündüze katmadımı? ,
Bizler küçük,aciz,korumasızken,
Çok geceler uykusuz yatmadımı? .
Hele annemizin hakkını,
Asla ödeyemeyiz,unutmayalım.
Onları hayatımızdan çıkarıp,
Sakın sokaklara atmayalım.
Hani insanlara tepeden bakanlar,
Hani kimseyle konuşmayanlar.
Hani evler,barklar,saraylar,
Hani köşkler,padişahlar,krallar.
Bir gün selaları okundu,
Ölümü sevdiklerine dokundu.
Kendi elimizle toprağa kondu,
Üzerlerine baykuşlar kondu.
Kiminin viran oldu bağları,
Kiminin mirasyedi oldu evlatları.
Kiminin hayırlı çıktı nesli,
Peşinden okudular fatiha'ları.
Uzunkaya derki dünya fani,
Kimseye kaldımı hani? .
Bir gün el üstünde götürürler de beni,
Sonumuz iyi olur inşallah.
01.12.2006
Şebinkarahisar-Giresun
Kayıt Tarihi : 1.1.2007 00:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!