Sonum Değil Sonsuzum Ol Şiiri - Cem Furkan

Bu sözü söylemek o kadar zor ki şuan sana,
Yüzüne bakamadan utanırım,
Elini tutamadan terlerim,
Konuşamadan haykırırım sevgimi sana,
Nefessiz kalırım ama yine de susmaz sessizliğim,
Ne sana bakmaya doyarım,
Ne de sana doyduğumu hissettiğime inanırım.

Ya ellerin?..
Ellini de tutmaya kıyamam,
Öpmeye, koklamaya kıyamam,
Hatırlar mısın ellerin pislendiğinde silmeye çalışırdım,
Silemezdim ama iğrendiğimden değil,
Severken narin tenini inciteceğimden korkardım,
O yüzden silemezdim ellerini,
Ama bahanesi bu ya sıkıca tutardım o vakit ellerini,
Parmaklarımın ucuyla severdim, okşardım.

Ya gözlerin?..
Uzun uzun bakmak isterdim, utanırdın,
Ben de inadına bakardım uzun uzun,
Sen daha da utanırdın, ‘Bakma’ derdin,
Ben de kıyamazdım, bakmazdım sonra,
Aradan on saniye geçer yine bakardım,
Sol gözünün altındaki benden öperdim seni,
Sen de bana karşılık verirdin, kalbinin sıcaklığıyla.

Ya narin tenin?
Hatırlar mısın her buluşmada sarılmaya çekinirdik,
Tanıdık biri görür, laf çıkar diye fazla yanaşmazdık birbirimize,
Zaten zar zor buluşurduk, onda da çok kısa zamanda çok şey yapardık,
Ama sığamazdık saatlere,
Sarılırdım incecik beline,
Kokunu içime çekerdim,
Kokun her bir yanımı sarardı,
Eve gidine kadar özlerdim, üstümü koklardım,
Kendimi böyle avuturdum işte.

Ya mantığın?
Her bir şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünür, mantıklı cevap verirdin bana,
Plan, program konusunda senden iyisi yoktu,
Olgun ve mantıklı cümlelerini dile getirirken, hayran kalırdım sana,
Belki boş gözlerle baktığımı düşündün şu zamana kadar,
Ama sırılsıklam aşık olmama nedendi zaten kelimelerin, her bir kelimesinde anlam taşıyan cümlelerin,
Acaba, acaba tekrar duyabilecek miyim o güzel sözlerini?
Ninni gibi gelen o muhteşem ses tonuna, tekrar hayran kalacak mıyım?

Ya İlâhi Aşkımız?
Evet, nerede şimdi bu aşk,
Nerede üstüne toz konduramadığımız,
Rabbimin bize en güzelinden bahşettiği,
Fani hayatta kimsede olmayan ve olmayacak,
Rabbimin özel olarak bize bir hediyesi olan,
O muhteşem,
O mükemmel,
O mutluluklarla dolu,
O üzüntüye yer vermediğimiz,
Sevgimiz nerede, aşkımız nerede?
BİZ neredeyiz?
SONSUZLUĞUMUZ nerede?

Zaman benim için durmuş, sen hızla giderken,
Bir beyaz ışık belirip belirip kayboluyor,
Koşmak istiyorum ayaklarımı hissedemiyorum,
Tutunmak istiyorum sana, yaklaşamıyorum,
Ha gayret diyerek tekrar deniyorum,
Tam yaklaşmışken bir rüzgâr savuruyor beni,
Savaşıyorum, çabalıyorum, kavga ediyorum,
Yaralanıyorum bunları yaparken, ama pes etmiyorum,
Çünkü o beyaz ışığın ardında senin olduğunu biliyorum,
Ardında SONSUZUM’un olduğunu biliyorum, pes etmiyorum,
Gözlerimdeki yaşlar savruluyor sağa sola,
Damla damla derken bir bakıyorum göl oluyor,
Ve boğuluyorum yavaş yavaş içinde,
Elimi atıyorum, tutacak sen yoksun,
Yüzmeye çalışıyorum, bu sefer kollarım kitleniyor,

Sona geliyorum be güzel kız,
Sensizlik sona itiyor beni,
Bir şans daha, sadece bir şans,
Elimi bırakanım değil, her ne olursa olsun tutanım ol,
Gözünü gözümden kaçıranım değil, mutluluk gözyaşlarıyla bakanım ol,
Yüreğimi itenim değil, yüreğime yüreğinle sarılanım ol,
SON’um değil, SONSUZUM ol.