Sönük Mum Şiiri - Mustafa Sevimli

İhanetleri bir gül gibi kokladım
Sevginin damarını aradım yıllar boyu
Hiçbir zaman dönüp de geriye bakmadım
Ve dostluğu yürek duruşmalarında süründürmedim

Salına salına yürür gibi yaşadım hayatı
Sokakların sessizliği haykırışımı susturamadı
Boş çığlıklar sükûtuma bir anlam veremedi
Ve güneş önce benim göz bebeklerimde doğdu

Nedendir dağlar cevap vermez efganıma
Sözlerim hep asılı durur boşlukta
Bahtım yara almış bir kez kanıyor
Ve kervanların uğrak yeri hanlarmış

Uzayıp giden yolların hesabı var içimde
Hangi köşe başında soluk alsam bir yanım kalır
Sevgiliye götürdüğüm paramparça bir yürektir
Fakat ellerim daime geceyi yoklar

Hayatım tek bir günden ibaret
Ve ben her gün o günü yaşarım
Ay ışığı gözlerime fer olsun yeter
Heyhat son mısrada sönermiş bütün mumlar
25.08.2005