Sönük Bir Yıldızın Parıldayan Hüznü

Kara bir hançer gibi
Çöktü karanlık bu kente.
Bozulmuş bir yemin gibi.
Rüzgarsa ölüm taşıdı gözlerinde
Kahpece savurarak külünü.
Bense yıldızlar ektim göğe,
Donuk bir çift gözün hüznüyle.
Sonra karanlık göğün göğsünde
Hafifçe sönmeye başladı bir yıldız,
Dayanamadı yılların yorgunluğuna,
Kayıp gitti sonra tüm ışığıyla,
Göz gözü görmez karanlıklara............