Aşk ölümün bayramlıklı çocuklarıdır.
Gericisiyim hatıraların; huysuzluğunu saçlarından başlatırım kasıklarının.
Ve soluksuzluğunu hani o yabancılaşan burnunun.
İşte tam da tükenen yerde mürekkebimin kadife dudaklarında boş alıyor kalemim.
Ki sen dinmeyen maviliğin tenhasında, ki sen kokuşmuş uğultusunda şehrin. Ahh! o yabancı iyi ve güzel. O iki dere arasından dokunaklı duygularınla, ki sen sev.
Vuruldu bir uçurum derinliğinde
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde
Devamını Oku
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta