Aşk ölümün bayramlıklı çocuklarıdır.
Gericisiyim hatıraların; huysuzluğunu saçlarından başlatırım kasıklarının.
Ve soluksuzluğunu hani o yabancılaşan burnunun.
İşte tam da tükenen yerde mürekkebimin kadife dudaklarında boş alıyor kalemim.
Ki sen dinmeyen maviliğin tenhasında, ki sen kokuşmuş uğultusunda şehrin. Ahh! o yabancı iyi ve güzel. O iki dere arasından dokunaklı duygularınla, ki sen sev.
Neden halâ gelmedi, yoksa
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
Devamını Oku
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
