Sonuçsuz Şiiri - Halil İbrahim Ongun

Hırs ve kaygının tekelinde tümele varan bir hayat gayesi miydi ilkinde ciğerlerimin yanmasına rağmen sürdürmem nefes almak eylemini yıllardır?

Yoksa mevt anında birer halisünasyondan ibaret mi kalacak uğruna çabaladığım her şey, ruhum bir gıcırdayan kapı mı olacak mevta olunca? Darülsadeden uzak, bedensiz, belki de ruh'suz...

Teninin tenime değişi midir sanatımın erekseli; betonarme yapıların, sancıların, tüm karşıtlıkların merkezindeki bu iki kişi ne zaman anlayacak kendi merkezlerini kaybettiğini?

Belki de kendi merkezlerimizi kaybedip de bir çember oluşturmamızdır attığımız her adım, hatta atmaktan geri durduğumuz bazı şeyler dahi, sağduyumuzun emri doğrultusunda..

Hikmetten uzak, ancak sanatsal bir iki kelime midir dizgilenen iç içe, okunuşu komplikeleştirmek uğruna verilen bir savaş içerisinde, süngünün ucunda duran kan pıhtısı gibi sonuçsuz bırakılır bazen

Ve evet, bu da sonuçsuz...