Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
DÜNYEVİLEŞME YARIŞI VE SONUNDA GELİNEN NOKTA ORTADADIR.İNSANLAR SADECE BU AÇIDAN BAKMIŞ OLSALARDI SONUCUN NASIL OLUMSUZ BİR ŞEKİLDE BİTTİĞİNİ GÖREBİLİRLERDİ.....
şiirin özelliklerini içinde barındrıan güzel bir şiirdi. akıcı ve seçkin anlatımı etkiliyor insanı.
tebriklerimle değerli şair.
yüreğin hep şiirle olsun.
selam ve saygılarımla efendim...
Tebriklerimle..harika bir çalışma..
Doğruyu gerçeği anlatmış usta kaleminiz hocam saygılarımla selamlar +++++
Görmek istemediğim memleket manzaraları demek geldi içimden...
Sn:Çoban sözün özü bu galiba sizi içtenlikle kutluyorum,saygımla...
Yalın düşüncenin gevezeliğe
Doğru sözlerin genişliğe
Yaşanan hayatın yalana ihtiyacı olmasa gerekir
“Yaşama yansımayan inanç insanın çenesine düşer”
“Yaşamın gereklerini inancına göre yapanların sözlerin desteğine ihtiyacı yoktur”
“Süslü sözlerin neredeyse hepsi, bir yalanı gizlemek için söylenmiştir”
“Akıl gevezeliklerde sulanır, sessizliklerde bilinçlenir”
sevgili dost,
Bu güzel ve anlamlı çalışmanızı ve sizi yürekten kutlarım.
Emeğinize,yüreğinize sağlık.
Güzeldi......Başarınız daim olsun.
Saygım emeğinize ve sizedir......
eller üstünde dağlara,diller altında yerlere
kutlarım
namık cem
Güzel bir eser Gönlün abad olsun Kaleminde mürekkep,Kelamında söz, hiç bitmesin Sağlıkla,sağlıcakla
TEBRİKLER
Herşey zıddıyla bilidiğine göre
yalan ve yalancılar, doğruluk ve
doğruların güzelliğini gösterirler.
Bazı insanlar, sözlerinin ehemmiyeini
vurgulamak veya dikkati çekmek için
gereksiz yere yemin ederek, doğru
olan sözlerin değerini de düşürür ve kendini
sıradanlaştırır. Yanlışlığını bilmemesi
çehlindendir. Sıdk ve kizbin ortası yoktur.
SELAMLAR.
üstadım,
söze nereden başlayacağımı, hangi cümlenizi övüp, hangi sözünüze hayran kaldığımı söyleyeceğimi bilemiyorum. o kadar güzel,o kadar dopdolu bir yazı okudum ki. kalp ve akıl süzgecinden geçirilmiş her biz düşünceniz için imzamı atarım.
kelimelerin gücüne büyük bir inancım vardır. onlarla her şeyi yapmak mümkün. onları yeri gelince kılıç gibi kullanıp yeri gelince bir sığınak yaparak arkasına saklanabiliriz. günümüzde ise kelimelerin en fazla kullanılma alanını sizin bahsettikleriniz oluşturuyor ne yazık ki. çıkar ilişkileri için kalkan yapılıp samimiyet maskesi haline getiriliyor kelimeler.
üstadım,
yaşadığın gibi düşünmezsen düşündüğün gibi yaşarsın sözü benim duvarımda da asılı ve en tatlı en öğretici şekliyle sırıtıyor durmadan :)
tam puanla listemdesiniz. fırsat buldukça öteki yazılarınızı okuyup çok yararlı şeyler öğreneceğimden eminim. hoşçakalın
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta