Sonu Yok Şiiri - Mehmet Raşit Er

Sonu Yok

Kargalar da terk etti bu yurdu
Kokuyor sokaklar
Fareler kemiriyor medeniyeti
Sevgi yok
Saygı yok
Cinayetler işleniyor art arda
Adalet yok
Vuruluyor kadınlar alenen
Tecavüze uğruyor çocuklar
Bilinç yok
Bilim yok
Erdem kalmamış
İnsanlık çürümüş
Herkes gücünün yettiğini eziyor
Beyinler örümcek bağlamış
Küf tutmuş vicdanlar
Zindanlar tıka basa insan dolu
Haykırışları duyulmuyor
Dışarı da geziyor
Katili, sapık tecavüzcüsü,
hırsızı, puştu ve pezevengi
Hukuk guguk olmuş
Yerle yeksan içinde
İhaleler peş peşe
Kurutulmuş dereler
Ormanlar yakılmış
Oteller, villalar tatil köyleri olmuş ne hoş
Görünüşte herkes nefes alıyor
Fakat kimse farkında değil; yaşayan yok
Asgari ücretle cebelleşiyor
İşçiler
Emekçiler
Köylü, çiftçi çıkmazda
Mutlu olan yok
Mutluluk ne bilen yok
Hayaller çok pahalı artık
Düş kuran yok
Hayale cesareti olan yok
Korku var
Zam var
Şiddet çok
Yokluk çok
Böyle bir gidişatın da sonu yok

29 Ağustos 2020
Mehmet Raşit Er