Sonu Yok Şiiri - Mehmet Ali Ateş

Işırken şafak
Sesimde ısınır bir şarkı
Ölüm soğuk
Güneş doğarken zindana
Ellerime sarmalanır özgürlük
De ki bir kuş
Çeliğe dağlanırken ateş
Bir çöl susuz kalır
Ömrüm bir kelebek
Bulut yüklü rüzgârlar de
Ateş yüklü insanlar
Dağlara türkü düşer
Yaş damlar gözlerimden

II.

Aşk
Denizin beşiğinde gizli
Sevdalılara bestelenmiş
Ninniydi

III.

Ellerime hükümlü bir şiirdir
Dudakların
Gecelerime hırsız bir mavi
Düşlerimle sevişen
Parlak neonların ışıltısında
Geçtik sokakları
Kara bir taşın dibiydi
Seviştik

Güven parkta
Saçlarımızı ıslattık
Gözyaşlarımızı yıkadık
Şehrin solgun ışıklarına
Gizledik aşkımızı

Sonra
Bu şehrin karanlığında yittik
Alıp birbirimizin aydınlığını

IV.

Eylülde bitti
Aşk sonrasız
Ne sonu oldu ölümün
Ne de sonları oldu ölenlerin
Sonu yok dedik
Güneş bir türküydü içtik

Ankara’93