Sonu Temenni Olan Şiir Şiiri - Merve Ceylan

Husumet sessizliğinin ortasında sürüyor
Gölgelik yerlerin güneşli kaçamakları.

Necasetten pıhtılaşan nezafet,
Aklığından korkuyor kibirli bakışların.

Musluğun yolunu bulamayan suskun kuşların,
Ötüşünde gizleniyor zaferleri hırslıların.

...

Ve başlıyor sesleri renk cümbüşü sanıkların.

Kırmızı;
tutkudan kopuk, donuk ortası.

Sarı;
bahçe şenliğinde, gökyüzü benliğinde sersem sanı.

Mavi;
hüzne sarılmış kederi, mutluluğun emsali gözleri,

Beyaz;
masumiyeti uçuk, lekelemek için yarışıyor soğuk.

Siyah;
kirliliğe aldırmadan gülüyor her sabah!

...

Durum;
Görünmekle gördürmek arasında bir yerde.
Aldanışın aksine methedilebilir aldan ışın.
Birincilik için çabalarken biri,
Bir incilik hayat kurabilir diğeri.

Mesele;
Sadece düşünmekte, olguları farklı anlayabilmekte.
Sesli harfleri sessizleştiren ozanın kaleminde,
Gizlenen dizeleri bulabilmekte.

Sonuç;
Aynıların elinde.
Değişmeyen değişimin aklen kabiliyetiyle,
İronik hadiselerin büyümesine içen dilencinin
Şişesine küfretmesine alışmak oldu bile.

Zaaflarınızın sizlere hükmetmemesi dile ile...

28bir10 | 20:00
Mercey.