Sonu Senle Başladı Şiiri - Musa Karademir

Uzun mesafelerde deliler gibi koşarken,
Nehirlerin, çöllerin, dağların ağıta düşmüş tarihi
Gizli şifrelerde sensizliği çözmeye çalışırken,
Yorgunluk; susamış topraklar kadar çıldırtıcıydı.

Sen yorgun akşamlarda yüreğimi serinletirken,
Sen terlemiş vücudumdaki terlerimi silerken,
Sen baharla gelen gözyaşım
Şehvetle ıslanmış yorgun bedenimi,
Sen uyurken saçlarına dokunarak gevşetirim.

Senin olmadığın yaz akşamlarında,
Gitarlar bana tat vermiyor.
Duymuyor kulaklarım notaların ezgilerini

Şimdi bir rüzgar okşasa saçlarımı,
Kokunu tenime karıştırarak,
Hastalığımın dermanı olsan,
Şöyle sıcacık yatağa uzansam
Battaniyenin tüylü örtüsünde
Seni deva diye içsem.

Sen bitkin bir gecenin,
Yıldızında parlayan yorgun yakamozlar gibisin.
Bağrına bastığın taşlardan olsa gerek sancın.
Kasıklarının ve başının ağrısı,
“Ben” diye atan yüreğinden sebeptir.

Bitti deniz,
Bitti okyanus,
Ummanların açtığı yaraya yok derman
İlk seninle başlamıştı aşkın yarası
Sonu da senle bitiyor aşkın yarası

Penceresi kapalı aşkın,
Bir dirhemine muhtaç yabancı ben
Seni sevmek isterim,
Olurum kapında kölen…

2 Eylül 2006 (Cumartesi, 15:40)