Sonu Olmayan Hikâye Şiiri - Gül Sargın

Sonu olmayan bir hikayeydi bu
Bile bile Uzattım yanan ateşe ellerimi
Yanmaya razıydı sanki bedenim
acı çekmeye hevesliymiş gibi
Unutulmuş duyğular yeşerdi
İmkansızlıkların gölgesinde
Neydi sokağıma ansızın uğrayan
Sanki yalancı bir bahar gibi
Zamansız esecek rüzğarları bile bile
Çiçekler açtı yüreğim
Kırılıp dökülecekti dallarım belkide
Yinede herşeyi göze almıştı
Sonunun olmayacağını göre göre
Uzanıp dokunmak istedi  yanan ateşe ellerim
sanki yanmayı istermişcesine
Neydi bu sokağıma  uğrayan
İmkansız olduğununu bile bile
Sevdi o'nu yüreğim çok sevdi
hemde delicesine