Sonu Olmayan Aşk Şiiri - Fatma İlan

Senden önce,
Şiirler yazardım.
Seviyorum,
Aşığım diye.
Umutsuzluğumu dile getirirdim kelimelerde.
Ve geçici gönül heyecanlarımı.

Oysa, ben hiç sevmemişim.
Seviliyor olmayı sevmişim.
Şiirlerimde sadece hayallerimi süslemişim.

Sende,
Sevilmeyi
Ve sevmeyi sevdim.

Senden önce kime demişsem
Seviyorum diye,
Yalannnn! .

Sen geldin hayatıma,
Anlatacak kelime bulamadım satırlarda.
Hayal değil gerçektin.
Yaşıyordum seni yanı başımda.

Seninle, kendimi sevdim.
Seninle, keyif çaylarını,
Hafif kıskançlıkları sevdim.
Saatlerce yürümeyi,
Merak etmeyi,
Merak edilmeyi sevdim.

İştahla yemek yemeni,
Derin uykuya dalışını,
Kollarında müthiş bir güven duygusu ile uyumayı
Ve uykunda bile beni sevmeni sevdim.

Saçlarımı okşarken “dünyalar güzeli” demeni sevdim.
Her dokunuşunda, her öpüşünde,
Her sarışında, bana verdiğin sıcaklığı,
İçtenliği,
Huzuru sevdim.

İnsan hayatında kaç kere sever ki!
Ben yüz kere sevdiğimi sandım.
Ama bir kere sevdiğimi anladım.
Seniiiii! .

Nasıl doyamazya insan,
Bir evladın kokusuna,
İşte öyle doyamadım senin kokuna.

Senin varlığında, sahipken bütün renklere.
Mevsimsiz baharların ışıltısı varken gözlerimde,
Yokluğunda bulamadım,
Ne neşemi, ne rengimi.

Çok isterdim,
Sana duygularımı kalemler dile getirsin.
Süslü, renkli kağıtlara sunayım sevgimi.
Olmadı..
Meğer bizim aşkımız kendi başına bir şiirmiş.
Meğer biz şiir tadında aşk yaşamışız.

Şimdi neden yazıyorum bu satırları biliyor musun?
Farkındayım, sana kavuşmanın,
Birbirimize kavuşmanın imkansızlığının.

Ama anlamış değilim,
Bana hayatın bir ödülü mü
Yoksa cezası mısın?

Anlamış değilim,
Böylesine severken,
Her şeyde sen varken,
Böylesine ruh ikizi iken,
Kaderimizin bir olmayışını.

Anlamış değilim,
Sevmenin böylesine
Acı veriyor olmasını.
Anlamış değilim,
Senden uzakta seviyor olmayı.

Paylaşıyorum,
Satırlarla, kalemimle, kağıtla
Acımı, üzüntümü, gözyaşımı.

Saklayabildiğim tek yere gömüyorum,
Kederimi,
Şiir defterime
Ve yüreğime.

(İzmir, 28.02.2008)