Nedir senin bu halin?
Göğe değecek başın.
Bahar ile yaz geçer,
Sonu kıştır bu işin...
Tevazu edenleri;
Hak Taala yüceltir.
Kibir,gurur edeni:
Çokerttikçe, çokertir..
Bir gün gelir altından,
Çekerler o koltuğu.
Daha gelmez yanına;
İnsanlar toplulugu....
Hiç düşündünmü beyim;
Sen kimsin ve necisin?
Neden kibir eylersin,
Kendine güvenirsin?
Kibir ve gurur ile;
Bir yere varamazsın.
Ben büyüğüm diyerek: Kendini aldatırsın...
Tevazu ehlinden ol.
Kibirliye savaş aç.
Meddahı gördüğünde:
Yüzüne topraklar saç.
Nefsin hoşuna gider;
Daima medh edilmek.
Aklı maad sahıbı:
Bilir nasıl yükselmek.
Birde “abi” ünvanı,
Takıyorsun kendine.
Öyle bir gün gelier ki;
Her şey döner tersine.
Abilik bir sıfattır.
Ancak insan kurtarmaz.
Mantarı suya atsan,
Hiç bir şekilde batmaz.
Nice abiler gördük.
Tepe taklak oldular.
Boynu bükük garipler: Her zaman kazandılar.
Hani nerede şimdi;
Rüzgar gibi esenler?
Ben abiyim diyerek:
Nice cana kıyanlar?
Mülkün sühıbı Allah.
Ne isterse o olur.
İhlas sahıbı olan: Dareynde kurtulur...
19.05.2012 Neckarsulm- Almanya
Ali SandıkçıoğluKayıt Tarihi : 27.12.2015 21:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!