Sonu Çözülmüş Bilmece Şiiri - Özgür Gündüz

son göz yaşlarıydı dökülenler ölen bir ruhun,

yaşamak için anlamak, anlamak için anlatmaya son çırpınışlarıydı.

herkes haklı! bunlar onun olamayacak gerçekleriydi.

yürüyemezdi adları dar kalıplara sokulan yollarda,

gülemezdi içinden gelmeden,

adı yalan olan gecelerde sevemezdi bir teni,

hep hissetmeliydi, önce ruhtan gelen sevgiyi.

zannedilenler kadar basit değildi,

edebiyat denilen felsefe diye yaptı zannedilen sözleri,

bunlar onun içten içe en iyi bildiği anlatma şekliydi.

bir oyun değildi! az kişinin görebildiği, herkesin içinde kaybolduğu gerçeği.

yürüdüğü sokakta kaybolurken bıraktı herkesi,

kendiyle götürdü bulduğu gerçeği,

her bir sokak lambasının dibine gömdü, sonu çözülmüş bilmeceyi..