Sonu Bekler Günlerim

SONU BEKLER GÜNLERİM

Sonu bekler günlerim yıldızlar sönük durur
Saga sola çarparak beklenen gün kudurur.
Damarda durmaz kanım koyu değil duru al
Dünyadan göçmek varsa yalvarır gitme dur kal.

Bu gün bir rüya gördüm ağlayan seherimde
Rüya derken kayboldu o anda gözlerimde.
Hiç bir izi yok şimdi yalnız karanlık tuval
Arkasından bakılır boşluğa aval aval…

Hançeremde bir feryat isyanca çıkan bir ses
Mazi alevle yanıp çırpınan bunca heves.
İmdat diye uzandım elime tutunmaz dal
Kader çukuru gibi avcumdan okunan fal.

Arzularım boğuştu geçmişin izleriyle
Evrende yitik izi ararım gizleriyle.
Geçmişe el uzatır boşlukta halim masal
Dört kişi omuzlamış içinde gittiğim sal.
- 15.01.1961 – Gaziantep

İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul