*SONSUZUN BAĞRINDAKi GÜL Şiiri - Tevfik Can

Bağlılığın esas olduğu;
Öyle ya bağlılık,
Yılların duygular üzerinde
Değişiklik yapmayacağının garantisi olur.
Kalbin ibresinin şaşmadığı bir bağlılık...

Herkesin yaşadığı öyle bir gül bahçesi var ki;
Bahçenin ucu bucağı görünmüyor,
Etraf alabildiğine güzel güllerle dolu, rengarenk,
Hepsi canlı ve hepsi her zaman güzel.
Ama içlerinde öyleleri var ki belki daha alımlı belki de başka kokuyor,
Yine gül gibi kokuyor ama farklı birşeyler var
Oralarda bir yerlerde,
Yine o bahçede, hepsinin olduğu gibi o bahçede biryerlerde
Onu farklı kılan birşeyler olmalı,
Bütün gözler görmüş olabilir,
Ama başkalarına diğerleri gibi sıradan da görünmüş olabilir,
Ama ona farklıdır.
Gül ya bu; el değmemiştir elbet,
Öyel olsa belki biraz solmuş olurdu.
Bazıları gibi koparılmışta kurumuşta değil hem.
Çünkü o güllere bakan; sadece solmayanlara bakıyor.
Gül bahçesini gidebildiğince gitmeye bile ömür de yetmeyebilir.
Öyle olunca hangi gül onun gülü olduğunu nasıl anlayabilir,
Bütün hepsini görmeye ömrü yetmeyince,
Ona farklı olduğunu belli eden bi gül olmalı,
Diğerlerinin rengine benzese de, farklı olduğunu anlayabilmeli,
Belki sadece ona dönük olduğu için ona aitmiş gibi gelir,
Ama bunu gerçekten nasıl anlayabilir,
O gül acaba hep beklemek zorunda kalsada
Hiç yüzünü başka tarafa dönecek mi.
Çünkü toprak bir zaman sonra
Onu soldurmayan suyunu azalttığında solmaya başlayacak,
Ama bilmeli ki koparanın bağrına konduğunda ebediyyen hiç solmayacak.
Solmayacak çünkü koparan ilk defa koparıyor,
Başka bir gül eline değmemiş, hiç koklamamış.
Elbet ebediyyen solmaz,
Çünkü bağrında yeşerteceği sevgiyi hiç kullanmayınca,
Artık sırra kadem bastı ki sonsuzluğa erdi.
Sonsuz olan bi yerde gül hiç solarmı...
tvfk(13:30=09.09.06)