Sonsuzluktaki Yankılar

Duydun mu hiç yankısını sonsuzluğun,
Sonsuzlukta kaybolan nağmelerin?
Bir düşünceye düştüğünde anında,
Seni geriye doğru sarsarlar.

Gökyüzünde uçuşan kuşların ötüşleri,
Denizin dalgalarının şarkısı gibi.
Ama bu yankılar farklı,
Yankılananın kendi sesidir.

Bir ses, bir kelime, bir cümle,
Yankılanır sonsuzluğun sessizliğinde.
Kaybolan ama hiç unutulmayan,
Geri dönüp hep yankılanan.

Zamanın akışına kapılıp giderken,
Sonsuzluğun yankıları seni hep yakalar.
Geçmişe dönüp bir baksan,
Seni hep yankılayan o nağmeleri duyarsın.

Belki de hayatın anlamı budur,
Sonsuzluktaki yankıları yakalamak.
Sonsuzluğa bırakmak bir düşünceyi,
Ve yankılarına kulak vermek.

Sonsuzluktaki yankılar, hayatın sırrı,
Kaybolan ama hiç bitmeyen nağmeler.
Onları dinle ve anla,
Ve hayatının şarkısını yarat.