Sonsuzlukta Sen Ve Ben

Seviyorum,seviyorum seni ben
Gönlümün içinde,yüreğimin derininden
Yok başka kimse,anlayamadım neden sen
Sen başkasın benim için en büyük neden
Tam alışmıştım senli benli olmaya
Ruhuma katıp seni sonsuzda okşamaya
Acılarınla yaşarken
Dayanamazdın bu koca yalan dünyaya
Hem sen hem de ben

Söz vermiştik birlikte hapsetmiştik koca canavarı
Sekiz yıl aradan sonra çıkınca ortaya
Devam ….devamdı amacımız
Yılmayacağız diye kararlıydık
El ele diz dize sen ve ben

Atladığımız bir şey vardı herhalde
Akciğer,karaciğer derken kemik az geldi bize
Yılmadan usanmadan devam ettik tedaviye
Hele,hele en sonu sağ yanını tutmaz etti
Ağzına bir damla su,bir lokma koyamadık
Aylarca hasta hanede yattık
Sen ve ben

Onu da yenmiştik birlikte
Sevgimiz kazanmış demiştin sonunda
Ruhumuz güçlüydü
Bütün bu aşamada bedenin zayıf düşmüştü
Hasta hane mikrobuna alarak
Hayata karşı direnç küçülmüş
Gözlerini kapatarak beden toprağa göçmüştü
Vakit saat dolmuştu ayrılık için
İşte hesap edemediğimiz bu olsa gerek
Tanrım seni ve beni bedenen ayırttı
Ama ruhumuz hala bir aradaydı
Sen ve ben

Ben yalan sense gerçek dünyada kaldın
Bizleri uzaktan uzağa kolladın
Anıların hayallerin yarım kaldı belki buralarda
Vaktim olursa rabbim izin verirse tamamlarım
İsteklerini
Ruhlarımız ayrılmasın dursun bir arada
Heran kalalım birlikte taaki
Sonsuzluk tükenene kadar
Sen ve ben.
Bahattin Tonbul
1.8.2009