Yalnız senin olmayışın yoruyor beni
Okyanus içinde bir teknedeyim,günlerdir
Uykusuzum.Birbirimize yeterdik yanımda olsaydın
Gözlerimde umudun kırık dökük kalıntıları
Yangısı hiç geçmeyen bir kesik
Akşamın elenme dakikaları…
Hırçın dalgalar kırmadık yerimi bırakmıyor
Uzanıyorum küpeşteye üstümü örten yok
Kızıllık tenhalaştıkça gömülüyorum bilinmezliğe
Bir tek sen anlardın beni,söylemeye ne hacet
Sipsivri bir direk.yosun kokulu kenar …pilli radyo
Yıkılan dakikaların altında kalma korkusu
Elimde kendini korumaktan yoksun kehribar
Rüzgar,düşmesine engel oluyor kaygılarımın
Sekişinden keyif alamadığım dalgalar
Köpüklere tutunmaktan unutuyorum her şeyi
Korkum kendimden değil,adın gidiyor tadın gidiyor…
onikinisanikibinonaltı
Necdet ArslanKayıt Tarihi : 12.4.2016 23:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Geriye köpük kalıyor ve ben o köpüklerde sönüyorum, yok oluyorum sanki..
Ne çok arıyoruz 'maziyi..' Önümüzden geçip giden gençlerin kulakları ağzında, şarkı sesi mi, anımsanan bir ana atılan gülücük mü şaşıp kalıyoruz..
Nerede o sık sık istasyon karıştıran pilli radyolar..
Kutlarım Necdet.
Gözlerimde umudun kırık dökük kalıntıları
Yangısı hiç geçmeyen bir kesik
Olsun...
HER ŞEYE RAĞMEN UMUTLAR TÜKENMEMELİ.
Korkmayın öğretmenim...Sevenlerin sevdiğin ne dilinden ne de tadı yüreğinden gider.
KUTLUYORUM ŞİİRİ VE SİZİ İÇTENLİKLE. GÜZEL BİR ŞİİR OKUMANIN HAZZI İLE AYRILIYORUM SAYFANIZDAN...ESENLİKLE...
TÜM YORUMLAR (6)