Uzaklarda, çok uzaklarda...
Koca ormanda bir ağaç olsam.
Meşe, ladin, köknar, çınar fark etmez.
Sabahın seherinde...
Yapraklarım arasına gün ışığı süzülüp geçse.
Dalımdan birine bir çift kumru konsa.
Birbirlerine kur yaparlarken, o temiz saf aşkı hissetsem...
Yağmur yağarken...
Damlaların gecenin karanlığında,
Yapraklarımdan süzülerek torağa düştüğünü duysam.
Sonra kanatlanıp uçan kumruların ardından uzun uzadıya baksam...
O anda beni bir insan yakacak odun diye kesse de,
Yapraklarımdan süzülüp giden gün ışığının yansıması,
Hissettiğim kumruların aşkı ve toprağa düşen yağmur taneleri topraktan köklerime aksa...
Ve ben senin sensizliğinde sonsuz bir karanlıkta,
Sonsuzluğa kanatlanıp kaybolsam....
(Ferit Baycuman) 17.03.2017
Kayıt Tarihi : 30.10.2018 09:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşka ve sonsuzluğa yolculuk...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!