Sonsuzluk mu Var Alemde

Sonsuzluk mu var,
Sonrasızlık mı alemde…

Kara yatak, yeşil yorgan altında
Kokuları farklı değil tenlerin
Sonsuzluğumuz
Hep aynı son! Çürüme...

Ertesi günlere bırakmayalım yaşamayı
Zamanın durduğu anda!
Bir defa yakalayabiliriz aşkı

Elleri ağaçların, ışık kapma yarışında
Örümcek bağlasak, paslansak bir sevdada
Gem olsak, vurulsak şahlanmış duygularımıza
Bir yere batanda birlikte kaybolup gitsek…

Dalgalar oymakta altını kayaların
Yaşam bir nalıncı keseri, sanki ecelin ortağı
Mezarları doldurur ecelden yana yontularıyla

Nasipte olanlar yenmiş içilmiş
Gerisi, silkelenen sofra artığı…

Bir can düşecek toprağa
İki ayak bir pabuca
İlla ki giyilecek o tahta kundura! ..

Yetişen bir fidan, dalında iki çiçek
“Kökten geçeceğiz çiçeğe”(1)
Okşayacak sevgiyle bir el
Ya da hoyratça koparacak
Kırları dolduracağız; belki de
Bir göze bile değmeden solup geçecek
Bir tohum düşecek toprağa
Hayat böyle devam edip gidecek…

(15.03.2007 İzmir)

1- M. Mahzar Alphan Dizesi.

(Ankara Şiir Rüzgarı Antolojisi 2009)