Sonsuzluk Kapısı Şiiri - Figen Güler

Sesini hangi gölge benden saklıyor?
Sonsuzluk kapısı önümde duruyor;
Eşiğinde zaman sessizce bekliyor—
Aşkımız acaba bir yerde mi uyuyor?

Kapının ardında yine sesin üşür;
Kırılmış kalpler belki de görüşür.
Bekleyiş, sabahın ışığı gibi ağır;
Yalnızlık içimde—kalma, onu çağır.

Adımlarımız gölgede buluşur mu?
Kalp sızımız kimbilir, son bulur mu?
Rüzgar taşır hatıramızın tüm izini;
Ruhum saklamasın sevdamın gizini.

Gece sorar: “Döner mi artık yollar?”
Kalp çarpar suskun, yanar sorular.
Ayrılık biter, umut yeniden doğar;
Kapının ardında kavuşuruz tekrar.