Sonsuzluk dediğin şey Şiiri - Orhan Korkmaz

Sonsuzluk dediğin şey,
Belki de en derin iç çığlığımdır.
Bir bakış, bir anlık bir sessizlik;
Bir dakika, bir ömür kadar uzun ve derin.
Sonsuz bir kayboluşun ortasında,
Yüzünü hatırlamak,
Zamanın dilinden daha hızlı kaçmak gibi.
O bakıştaki o kaybolmuşluk,
Beni ben yapan her şeyin kaybolduğu anı hissettiriyor.
İçimde ki her boşluk,
Adını duyduğum her an,
Beni daha çok kaybediyor,
Yavaşça kayboluyorum,
Ve sen, hiç olmamışsın gibi uzaklaşıyorsun.
Bir zamanlar olduğumuz yer,
Şimdi sadece bir hayaletin rüzgarı gibi esiyor.
İçim, soğuk, sessiz ve derin…
Kaybetmek, bir zamanlar varmış gibi hatırlamak,
Sonsuz bir boşluktan sonra,
Yavaşça kaybolan hatıralarda yaşamaktır.