Sonsuzluk bir kuş olur konar parmaklarına

Ne çıkar gökler tutuşsa
Yada yanardağlar buzul olsa
Yıldızlar silinse gökyüzünden
Sen yinede ellerinde büyüt güzelliği
Bilmezsinki;
benliğim prangalara çalınmış sevdanla...
gelişinle
çözülür bütün prangalar,
zincirler özgürlük olur,
gün olur,
gece çöker üstüne
sonra şafağın kızıllığı gibi kanar yaralarım
ve yeniden evrilir zamanlar
sonsuzluk bir kuş olur konar parmaklarına
usulcacık
sessizce
kalırız kendi sessizliğimizle kurduğumuz dünyamızda
günebakanlar güneşe döner yüzünü
yüzün güneş olur, rüzgar olur ılık nefesin
güneş ve rüzgar alır götürür beni
kimbilir belkide
kısır tarlaların doğurduğu gün olur
gün döner
ay asılır geceye
yıldızlar asılır
düşlerime asıldığın gibi
aysız gecelerde geleceksin diye beklerim.
karanlıklar
sığınağım olur
kaybederim kaybederim de
kutup yıldızına adarım
kayboluşlarımı
bulamam yönümü
yıldız karayel alır beni
ne zaman gider bu kentin
sessizlikleri
ne zaman çığlık olur isyanım
ovaların vadilere yayılan sessizliği
ne zaman biter

ve bir yıldız asılır incir ağacına
dudaklarım kanar
depreşir bütün sancılarım
dudağımdan akan kan karışır
toprağa
oturur ağlarım

sevda kokar,
hasret kokar her yanım,
karanfil olurum.