Sonsuzluk Şiiri - Muhsin Koçak

Mısralara saklıdır hüznüm,
satır aralarında hayat,
anlayamazsın boş bakan gözlerle,
yüreğinle hissetmedikçe.
karanlığında çıklık, haindir gece...

haykırışlarında sarmaladım isyanım,
Anlamaktan uzak, kahır doğrur gün
Bütün dünya sizin olsun,
Bana acı,hüsran ve gözyaşı miras.
Alnıma beter, hayat yoksulluk,
Yüreğime yalnızlık kader kazınmış.

Dokun şimdi, buz kesen bedenime,
Göz kapaklarım donmuş,
Sıcaklığını duymaz dokunsan da,
kapatırken son kez,
ellerin üşüyecek yüreğim gibi.
işte o zaman anlayacaksın sonsuzluğumu.

Mavi gök kızıldır gözlerinde artık,
Bulutlar yarin,
Kan damlası tesellin olacak,
üşüyecek yüreğin, andıkça tenimi.

Son sahnesindeyim hayatın, biliyorum,
kapandı kapanacak perde,
son damlası aktı yaşlarım,
kurudu kuruyacak.
final vuruşunda yüreğim,
durdu duracak.

Hasretimi, tenime çekiyorum,
dumanında tek dost sigaramın,
Umutlarımı tenime gömdüm, bende kalacak.
Hayallerimi topluyorum,
musalla taşında yıkanacak.
son uğrak, kuru bir sal,
yokluğum usulca,
toprağa damlayacak.

ve sonsuzuk...
mekanım olacak.