Sonsuzluk Şiiri - İbrahim Şevki Karanlık

Kim,ne der ardımdan,bilemiyorum.
Bunu çok ta fazla önemsemiyorum.
Tek başıma yaşıyorum,
Bir şeyler üretmeye çalışıyorum.
Resimler yapıyor,şiirler yazıyorum.
Adım,adım sonsuzluğa yaklaşıyorum...

Zaman,zaman sevgililer buluyorum.
Seviliyormuyum bilemiyorum.
Bazan dostlarla oturuyorum,
Derin sohbetlere dalıyorum.
Bu kenti,tek başıma yaşıyorum.
Adım,adım sonsuzluğa yaklaşıyorum...

Hayat beni sevmese de,savaşıyorum.
Onurumla yaşamaya çalışıyorum.
Mutsuzluktan,mutluluklar çıkarıyorum,
Yoksul ama,onurlu; başı dik yaşıyorum.
Geriye sadece sevgiler bırakıyorum.
Adım,adım sonsuzluğa yaklaşıyorum...