Gözlerime yerleştirmişsin bir ıssız kabri,
Ve sonsuzluğu sığdırmışsın ve sessizliği.
Karanlıktan, renklerin boğuluyor her biri,
Renksizlikten doğuyor, renklerin dipsizliği...
Dünya, senin doğru çizginde gelmiş hizâya;
Yaşamsa sonsuz karanlıkta beliren nur mu?
Bakılsa, karanlık, nâmütenâhi fezâya,
Fezânın ve bir gözün hiç sonu bulunur mu?
Sonsuzluk bir renkse; gizli sırrıdır karanlık;
Nur olmasan, karanlıkta, varlık doğar mıydı?
Zaman sihirbaz elinde ilizyon bir anlık...
Nur olmasan, karanlık, böylesi boğar mıydı?
Kayıt Tarihi : 1.2.2022 13:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!