Sonsuzluk Şiiri - Mustafa Gezginci

aslında hayat pek karmaşık değil
yaşayacaksın ve öleceksin.
öldüğünden haberin olamayacak.
ölümün, çevren için etkileri belirsiz fakat dünya için hiç de büyük bir kayıp değilsin.
ölünce ne olacaksın? diye soranlar olabilir.
ne farkeder?
zihnimde hiçbir zaman yer edinemeyecek bir bilgi, beni neden meşgul etsin?
dur bir dakika
peki zihnime ne olacak?
benliğime?
karakterime?
Mustafa'ya ne olacak?
bir yıldız tozuna zihin nasıl gelebilir?
bence zihin denilen şey sadece bir enerji.
ve öldüğümde de bu enerji evrene yayılacak.
ilerleyen yıllarda belki de yayılmasını önleyebilirler.
belki zihinleri aktarabilirler.
işte; ölümsüzlük diye buna derim ben
ölümsüzlük ne? diyebilirsiniz.
ölümsüzlük; tıpkı diğer sonsuzluklar gibi, önemli sanılan ama başlangıçtan uzaklaştıkça değeri azalan bir şey.
güzellik, limitin eş anlamlısı olmalı.
herhangi bir değişende, belirli bir limite ulaştığında, alabileceğin verim maksimuma ulaşır.
bu limiti ne kadar geçerseniz geçin, elinize fazladan hiçbir şey geçmeyecektir.
peki; limit nasıl belirlenir?
limit, dünyadaki insan sayısı ile eşdeğerdir.
her insanın kendi limitleri vardır.
bu limitlere tamamen insanın kendi karar verir.
içten içe insanı mutlu eden limite varıldığında, fazlası açgözlülükten başka bir şey değildir.
limiti geçme çabası mutsuzluk getirir.
limite varamamak da mutsuzluk getirir.
bu yüzden hayatı başkalarının limitleriyle yaşamaya çalışmayın.
başkalarının limitleri sizi her zaman mutlu etmeyebilir.
eğer zeki bir insansanız, işinizi şansa bırakmayın ve kendi limitlerinize ulaşmaya çabalayın.
ulaştıktan sonra ise orada kalın. kalabilin.