İlla Şiiri - Fettah Bayir 2

Sus konuşma ! beni bana mahkum ettin
Yıllar sonra aşkımızı dile getirdin
Boşverlerin,keşkelerin anlamı yok diyorsun artık
Sokak lambasımı olacaktı aşkımızın bedeli yazık

İlla bir bedel mi olmalıydı kavuşmamıza
Sus ! hatıralar konuşsun bizim adımıza
Sil göz yaşını,hüzün düşmesin bahtımıza
Nice senelerdir şahit sokak lambası aşkımıza

Gittiğin günden beri tüm şehir zalim kesildi
Bize ait olan her bir hatıralar bak bir bir silindi
Suskunluğum be güzelim sevgime hürmetimdi
Sanki gittiğin o günden beri beri dilim lal kesildi

Sokaklarda yürürken bak bir bir hatırlarımız
Silip süpürüyor caddeleri bak göz yaşlarımız
Yağan yağmur altında saatlerce yürüyorum
O gittiğin o günden beri bilki adını sayıyorum

Zindan bu sokak,bu şehir ,zalim kesildi herkez bana
Tüm şehir ışıkları hep seni hak verdiler sana
Sus konusma ! dediler beceriksizsin elinde tutamadın
Sende biliyordun bir ömür boyu içten içe yanacaktın

Bitti işte ! kelimelerim kifaye etmedi bu derde
Söyleyin Karaman Ahu zar bakışlım şimdi nerde
Söyle sokaklarında hazan yaprakları arasında
Yürürken her adımda ölümü hissediyorum omuzumda

Nefes bile alamıyorum ,kaçıyorum herkezden
Bir hükümlü gibi ,köşe bucak kaçıyorum
Bazen eşten , bazen dostan bazen de kendimden
Bir bir senelerdir kendime sorular soruyorum

Keşkelerle ,boşver diyerek bir ömür geçirdim
Nice geceler serseri gönlüme söz geçiremedim
Vurdum senelerdir kafamı duvarlara,taşlara ne fayda
Bir nefes alış verişi bile yeter o yarin şu yalancı dünya da

Mahşeremi kalır bilinmez ama onunla olan aşkımız
Dilden dile söylensede ,okunsada bizim kitabımız
Her gönülde bir filiz olup yeşersede bizim sevdamız
Biliyorum mahşerde ki sonumuzu orda da ayrıyız