Gönül ufkunun çizgileri görünüyordu,
Ta.! Uzaklarda,
Himmetin kanatlarını açmıştım,
Şahikalara doğru yükselmek istedim,
Kalbimdeki hedeflere doğru,
Ağır-ağır süzülüp uçmak istedim.
Sükûnet dağlarının ardına;
Karartılardan uzak yerlere,
Hayal âlemlerinin zirvelerine doğru..
Gözlerimi, kanatlarımla birlikte yummuştum.
Nihayet, sükûn ve sükûnetle birlikte oturduk.
Seyre değer yerleri, kucaklamıştık tepelerden.
Sükûnet buralarda bana arkadaşlık ediyordu,
Ovaların renklerle birleştiği lâhûti kıvrımları
Ruhumuzla okşuyorduk hafif-hafif,
Dertlerden uzaklaşmıştık.
Bulutların üstünde, derin mavilikler vardı,
Göremediğim, sonsuz mavilikler,
Anlaşılmayan ve merak edilen..
Gönül ufku ne kadar da sonsuzmuş meğer.!
Himmet kanatlarının,
Biri doğu, biri de batıya kadar açılsa bile,
Gidemediğim yerler miydi oralar?
İnlemelerin ve çığlıkların kulaklara vurmadığı,
Yüreklerin sızlamadığı yerler miydi?
Belki de yaldızlı yıldızların,
Muhabbet semasıydı..
Belki de aşkın sonsuzluklarıydı görünmeyen,
Hatta çok merak edilen..
İzmit
07.05.2012
Kayıt Tarihi : 7.5.2012 22:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yine tefekkür cenahları ile imani tahkikinin semasında teyeran ve cevelan edip, muhabbet ve marifet hazinelerinden istihraç ettiğiniz, lal-u Güher inci ve mercanları kalem ipine dizip, ekran vitrininde gönül ehline sunmuşsunuz.
Tebrik ve teşekkür eder,
Şiirinizin ilham ve ihsası olan ÇAMSAKIZI ÇOBAN ARMAĞANIM ile sağlık ve saadet-i dareyne mazhariyetinizi diler, gönül hazinenizin bihemta incilerini ben gibi muhtac-ı gedalara intikal etmeniz dilek ve temennilerimle TAM PUAN diyorum.
Müstecap dualarınızda hatırlanmak temennisi ile,
Saygılar sunarım.
Selam ve dua ile.
İnsan! .
Fizik aleminde sınırlı bir beden.
İnsan! ..
Ruhundaki sunusuzluk ile kainatı fetheden.
İnsan! .
Gönül denen damda mahkum.
İnsan! .
Gönlünü rabbine müteveccih kılınca la mekan.
İnsan! ..
Kaoslarla ruhunun enini ile bunalan,
İnsan! .
Melekleri kıskandırır maverada ederken teyeran.
İnsan da matvi,
Bilinen bilinmeyen, kevn-u zaman,
İnsanda mahfi,
Maddi ve manevi cümle argüman.
İnsan! ..
Eşreful mahlukat.
İnsan sebebi hilkatine gösterirse sadakat,
İnsan! ..
Halife-i ruyi zemin,
İnsan! ..
Bezm-i elestte “beli” diye etmişti yemin.
İnsan! ..
Muhbub-i huda, muhatabı ilahi,
Ve İnsan! ..
Yırtmalı artık hicab-ı gafleti,
kendisini ve kendisinde gizli hakikati görmeli.
Göremediğim, sonsuz mavilikler,
Anlaşılmayan ve merak edilen..
Gönül ufku ne kadar da sonsuzmuş meğer.!
Her şey yürekten olunca ne kadar güzel anlam kazanıyor, yürek sesinizi kutluyorum usta kalem,saygı,sevgi,selamlarımla.
TÜM YORUMLAR (16)